Διδάγματα ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Σεπτεμβρίου τὸ 1955

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Τὸ διήμερο 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως βίωσε ἕνα ἄγριο πογκρὸμ μὲ δύο θανατώσεις κληρικῶν, βιασμούς, προπηλακισμοὺς καὶ ἀμέτρητες καταστροφὲς κοιμητηρίων, ναῶν, οἰκιῶν καὶ καταστημάτων. Ὁ ἀφηνιασμένος τουρκικὸς ὄχλος χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τὶς εἰδικὲς ὑπηρεσίες ἀνορθόδοξου πολέμου τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ γιὰ νὰ τρομοκρατήσει τὴν πολυπληθῆ τότε ἑλληνορθόδοξη κοινότητα καὶ γιὰ νὰ τὴν ὁδηγήσει, ὅπως καὶ ἔγινε, στὸν σταδιακὸ ξεριζωμό.

Τὰ Σεπτεμβριανά, ὅπως ἔχουν πλέον καταγραφεῖ, ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα μακροχρονίου σχεδιασμοῦ, τὸν ὁποῖο τηρεῖ μὲ ἀκρίβεια τὸ τουρκικὸ κράτος στὰ ἐθνικὰ θέματα, παρὰ τὴν ἐναλλαγὴ κυβερνήσεων.

Ἀπὸ τὸ 1914, ὅταν ἄρχισε ἡ γενοκτονία τῶν Μικρασιατῶν -πέντε χρόνια προτοῦ ἀποβιβαστεῖ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός-, μὲ ἀποκορύφωμα τὴ γενοκτονία τῶν Ποντίων Ἑλλήνων (1919-1922), μέχρι καὶ σήμερα ἡ πολιτικὴ τοῦ τουρκικοῦ κράτους κινεῖται σὲ ....

δύο σταθεροὺς ἄξονες: α) Τὴ δημιουργία ὁμοιογενοῦς ἐθνικοῦ κράτους μὲ τὴν ἐξόντωση ἢ ἐκδίωξη τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων. β) Τὴν ἐπέκταση τῆς στρατιωτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς ἐπιρροῆς τῆς Τουρκίας πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις καὶ κυρίως πρὸς τὸν ἐδαφικὸ χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα, ἡ εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα στὴν Κύπρο τὸ 1974.

 

Στὴν ἐπίτευξη τῶν τουρκικῶν στόχων ἔχει βοηθήσει δυστυχῶς ἡ ἀφέλεια καὶ ἡ ἱστορικὴ ἀμνησία ποὺ ἐπιδεικνύει μερικὲς φορὲς ἡ ἑλληνικὴ πλευρά. Κάθε ὑποχώρησή μας δὲν ἐκλαμβάνεται ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα ὡς φιλικὴ σχέση μεταξὺ γειτόνων, ἀλλὰ ὡς ἔνδειξη ἀδυναμίας. Θυμίζω τὰ ἱστορικὰ γεγονότα: κατὰ τὴν περίοδο 1928-1932, ὁ Ἔλ. Βενιζέλος καλλιέργησε τὴν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία μὲ τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ. Ἡ ἀνταμοιβὴ μᾶς ἦταν τὸ «βαρλὶκ βεργκισί». Δηλαδή, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ πολυάριθμοι Ἕλληνες (Ρωμηοὶ) τῆς Πόλης φορολογήθηκαν ὑπέρογκα καὶ ἄδικα. Ὁποῖος δὲν μποροῦσε νὰ πληρώσει ἀποστελλόταν σὲ κάτεργα γιὰ καταναγκαστικὰ ἔργα καὶ πολλοὶ πέθαναν ἀπὸ τὶς κακουχίες. Τὸ 1952 ἡ Ἑλλάδα, σὲ ἔνδειξη φιλίας πρὸς τοὺς γείτονες, ἐπέτρεψε τὴ λειτουργία τουρκόφωνου γυμνασίου στὴ Θράκη μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Τούρκου προέδρου τῆς Δημοκρατίας Τζελὰλ Μπαγιὰρ καὶ ἀνάγκασε -κακῶς- ὅλους τους μουσουλμάνους τῆς Θράκης νὰ μαθαίνουν τουρκικά. Ἡ ἀνταμοιβὴ μᾶς ἦταν τὰ Σεπτεμβριανά του 1955.

 

Κάτι ποὺ πρέπει νὰ προσέχουμε πάντα εἶναι ἡ συνήθης τουρκικὴ τακτική της «προβοκάτσιας», δηλαδὴ τῶν σκηνοθετημένων ἐπεισοδίων. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1955 ὅλα ἄρχισαν ὅταν ἐξερράγη μία βόμβα στὸν αὐλόγυρο τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου στὴ Θεσσαλονίκη, ποὺ χαρακτηρίζεται σὰν τὸ σπίτι ὅπου γεννήθηκε ὁ Κεμὰλ Ἀτατούρκ. Τὸ κλίμα στὶς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν ἦταν φορτισμένο λόγω τοῦ ἑνωτικοῦ-ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῶν Ἑλληνοκυπρίων κατὰ τῶν Βρετανῶν ἀπὸ τὴν 1/4/1955. Σὲ ἐλάχιστες ὧρες οἱ ἐφημερίδες στὴν Κωνσταντινούπολη κυκλοφόρησαν μὲ πηχυαίους τίτλους, ἄρα κάποιο κέντρο τοὺς εἶχε εἰδοποιήσει πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκρηξη. Ὁ ὄχλος ἐφοδιάστηκε μὲ ὁμοιόμορφους λοστούς, ἄρα ὑπῆρχε συντονισμὸς πίσω ἀπὸ τὴ μαζικὴ καταστροφὴ ἑλληνικῶν περιουσιῶν. Ὅπως ἀπεδείχθη, τὴ βόμβα τὴν εἶχε βάλει σκοπίμως ἕνας ὑπάλληλος τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου, ὁ ὁποῖος ἔπειτα ἀπὸ λίγα χρόνια ἀνταμείφθηκε μὲ θέση νομάρχη καὶ μὲ ἄλλα ἀξιώματα στὴν Τουρκία.* Θυμίζω ὅτι ἡ μέθοδος τῆς σκηνοθεσίας ἐπαναλήφθηκε καὶ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1996, ὅταν ἡ δῆθεν τυχαία προσάραξη ἑνὸς τουρκικοῦ φορτηγοῦ πλοίου ὁδήγησε στὴν κρίση τῶν Ἰμίων.

 

Ἀξίζει νὰ διδασκόμαστε ἀπὸ τὶς συνήθεις μεθόδους τῆς τουρκικῆς πολιτικῆς γιὰ νὰ μὴν ξαναβρεθοῦμε πρὸ ἀπροόπτου. Τὸ 1955 ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀντνᾶν Μεντερές, μὲ δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ζορλοῦ καὶ ἄλλων ὑπευθύνων, ἔκανε δημοσίως γνωστὴ τὴ σύνδεση τοῦ Κυπριακοῦ μὲ τὰ θέματα τοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς Θράκης. Σήμερα ὁ Τοῦρκος ΥΠΕΞ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου κάνει γνωστὴ μέσω τῶν βιβλίων τοῦ τὴν ἐπιθυμία τῆς Ἄγκυρας νὰ μεταφέρει τὸ «πείραμα» Κύπρου στὴ δυτικὴ Θράκη. Δὲν κινδυνολογῶ, ἀλλά, ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος τουρκολόγος Νεοκλὴς Σαρρής, ἡ Τουρκία πάντα προαναγγέλλει τὰ σχέδιά της.

-------

* στην Ελλάδα, το ''Κράτος'' που υπέστη αυτήν την γενοκτονία και εκτοπισμό από πατρογονικές εστίες, τον είχε τιμητικά, ως ''επιτετραμμένο''....