Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν ψηφίζει νόμους και δεν ανακαλεί νόμους.
Οι νόμοι, με την μορφή οδηγιών, κανονισμών κλπ., που ήδη έχουν φθάσει τους 30.000, (!) αποφασίζονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους (οι οποίοι μαζί με τους υπαλλήλους φθάνουν τους 30.000 περίπου), με πλήρη μυστικότητα και αδιαφάνεια μετά από παρασκηνιακές πιέσεις και διαπραγματεύσεις, για τις οποίες κανείς δεν είναι υπόλογος.
Οι υπουργοί των χωρών-μελών υποχρεώνονται να αποδεχθούν τις προκανονισμένες αποφάσεις των μονίμων αντιπροσώπων, και πολλές φορές το «ανακοινωθέν» γίνεται δεκτό πριν (!) την «συζήτηση» των Υπουργών, η οποία λαμβάνει χώρα μόνο για προσχηματικούς λόγους.
Οι Δημοσιογράφοι που επικρίνουν αυτήν την κατάσταση απομακρύνονται
έντεχνα από τις Βρυξέλλες, και παραμένουν όσοι συμφωνούν με το
σύστημα...
Όταν οι ευρωβουλευτές καλούνται να ψηφίσουν, πληροφορούνται στις 8 το
πρωί για την ημερήσια διάταξη ψηφοφορίας επί εκατοντάδων θεμάτων, που
διεξάγεται στις 12.00 με πατήματα κουμπιών ''ναι'', ''όχι'',
Γαλλική γλώσσα, και κανείς Ευρωβουλευτής δεν προλαβαίνει να τους
μελετήσει.
Έτσι, οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν από τα ευρωπαϊκά κόμματα, στα οποία
ανήκουν, μια μεγάλη «λίστα» με το τι πρέπει να ψηφίσουν μέσα σε ένα
τέταρτο της ώρας!!!»
Δηλαδή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μόνο μία μεγάλη φάρσα
εξαπατήσεως των Ευρωπαϊκών λαών.
Το «Ευρωπαϊκό Σχέδιο» οδηγεί σε ένα ενιαίο ομοσπονδιακό κράτος βάσει
του Γάλλο-Γερμανικού άξονα, το οποίο συντρίβει την διαφορετικότητα
και τις εθνικές παραδόσεις των λαών των χωρών-μελών χωρίς να τους
ενημερώσει ή να τους ρωτήσει.
Όποιος διαφωνήσει στο μέλλον, θα έχει να αντιμετωπίσει την ενιαία
ευρωπαϊκή «ταυτότητα», την ευρωπαϊκή αστυνομία, την ευρωπαϊκή
δικαιοσύνη και τον ευρωπαϊκό στρατό.
Ας αναλογιστούμε τις συνέπειες αυτού του αντιδημοκρατικού πειράματος
που πλήττει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το εθνικό κράτος. Η
κοινωνική δυσαρμονία, η ανελευθερία και η πίεση που θα δεχθούν οι
λαοί της Ευρώπης θα έχουν δύο πιθανά αποτελέσματα:
Ή θα οδηγήσουν σε μεγάλη ανάπτυξη της άκρας δεξιάς και άκρας
αριστεράς με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ή θα οδηγήσουν σε εμφύλιο
ευρωπαϊκό πόλεμο.
Η Ελλάς οφείλει να αντιδράσει στα τερατώδη ψεύδη, στην απίστευτη
γραφειοκρατία, στην ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα και ανελευθερία
της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ώστε οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διατηρήσουν την
εθνική και δημοκρατική τους ταυτότητα σε ένα πλαίσιο διεθνούς
συνεργασίας και συνεννοήσεως.
Τους προηγούμενους μήνες, έγινε εμφανές από τις προτάσεις που
προωθήθηκαν από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με
υποστήριξη από την Γαλλία, την Γερμανία και άλλα κράτη, ότι θα
σηματοδοτήσει ένα περαιτέρω αποφασιστικό βήμα προς την συγκόλληση των
χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ένα κράτος με την δική του
κεντρική κυβέρνηση, νόμισμα, φορολόγηση, ένοπλες δυνάμεις και νομικό
σύστημα.
Τρία πράγματα κτυπούν το καμπανάκι, για τον τρόπο που το νέο σύστημα
διακυβερνήσεως θα επιβληθεί στα έθνη της Ευρώπης.
Το πρώτο
είναι το πόσο λίγο οι Ευρωπαϊκοί λαοί, συμπεριλαμβανομένου
του Ελληνικού, όντως γνωρίζουν ακριβώς σε τι σύστημα διακυβερνήσεως
θα βρεθούν να ζουν.
Το δεύτερο,
είναι το πόσο εξαιρετικά αντιδημοκρατικό είναι αυτό το
σύστημα.
Οι περισσότεροι νόμοι και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
εγκρίνονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους πίσω από κλειστές
πόρτες, χωρίς να δίνουν λόγο στα κοινοβούλια.
Έχει λεχθεί ότι οι μόνες χώρες του κόσμου, των οποίων οι νομοθετικές
διαδικασίες είναι τόσο αποκρυπτικές, όπως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως,
είναι η Κούβα και η Βόρειος Κορέα.
Ο τρίτος
και σημαντικότερος λόγος γιατί πρέπει όλοι μας να φοβόμαστε
αυτό το σύστημα διακυβερνήσεως της Ε.Ε. είναι απλά ότι στην πράξη το
σύστημα δεν δουλεύει.
Οπουδήποτε να κοιτάξεις στις πρακτικές λειτουργίες της, είτε είναι οι
πολιτικές της στην απασχόληση, στην γεωργία, στην αλιεία, στον
ανταγωνισμό, στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια, και σε οτιδήποτε άλλο,
ανακαλύπτεις ότι η Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους διακηρυγμένους στόχους
της.
Όποια πλευρά πολιτικής και αν εξετάσει κανείς, βρίσκει να συμβαίνει
το ίδιο.
Πάντα ξεκινούν με ευγενείς σκοπούς και ωραίες υποσχέσεις για το πόσο
υπέροχα θα πάνε όλα.
Τότε ανακαλύπτεις ότι αυτό οδηγεί σε ένα βουνό γραφειοκρατίας
μεγέθους Ολύμπου, σε μια πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα,
σε μνημειώδη αναποτελεσματικότητα και κακή διαχείριση ανακατεμένη με
διαφθορά, έως ότου, τελικώς, βλέπεις ότι κανένας από εκείνους τους
γενναίους στόχους δεν επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα.
Καταλαβαίνουμε γιατί οι Βρυξέλλες επιθυμούν τώρα απεγνωσμένα η Ελλάς
να εισέλθει στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή για τους δικούς τους
προπαγανδιστικούς λόγους.
Αλλά φοβόμαστε, ότι αν τον εντάξουν σ' αυτό πείραμα, ο Ελληνικός λαός
θα το μετανιώσει.
Το πραγματικό πρόβλημα με το αντιδημοκρατικό όνειρο της Ε.Ε., είναι
ότι βασίζεται σε μια κολοσσιαία πράξη ευσεβούς πόθου. Ήδη αρχίζουμε
να διαπιστώνουμε ότι η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με αυτήν την
κατασκευασμένη πίστη.
Μια ημέρα όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι οφείλουν να
πληρώσουν ένα τρομερό τίμημα.
Nigel Farage
Ευρωβουλευτής και Προέδρος του UKIP
(Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου)
ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Οφείλουμε ευγνωμοσύνη σε έντιμους συγγραφείς, όπως ο John Laughland και ο Rodney Atkinson, που ερεύνησαν συστηματικά και ανακάλυψαν την κρυμμένη Ιστορία της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης. Με έκπληξη κάθε πολίτης κάθε δημοκρατικής χώρας της Ευρώπης ανακαλύπτει ότι η "Eυρωπαϊκή Κοινότητα", η "Ευρωπαϊκή Ένωση", η "Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία", η "Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία", η "τελωνειακή ένωση", η "Ευρώπη των περιοχών", η "οικονομική και νομισματική ένωση", δεν αποτελούν συλλήψεις δημοκρατών πολιτικών μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, αλλά έργο ολόκληρου του ναζιστικού καθεστώτος της χιτλερικής Γερμανίας και των συνεργατών των ναζί !!!
Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι προωθούν σήμερα την ευρωπαϊκή ενοποίηση και ομοσπονδοποίηση, έχουν φασιστικές αντιλήψεις, ούτε ότι έχουν επίγνωση των πραγματικών φασιστικών ιδεολογικών καταβολών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Όμως την εποχή της ναζιστικής λαίλαπας οι φιλελεύθεροι και δημοκράτες Ευρωπαίοι υπερασπίζονταν την αρχή της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Ενώ οι ναζί προπαγάνδιζαν υπέρ της ενωμένης Ευρώπης και της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Υπενθυμίζουμε ότι η ομοσπονδοποίηση είναι η πιθανότερη εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως μετά το 2004, καθώς την υποστηρίζουν οι ισχυρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί !!!
Πιστεύοντας στην Ευρώπη των δημοκρατικών εθνών, όπου εφαρμόζεται η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, παραθέτουμε - αποτυπωμένες σε ντοκουμέντα - απόψεις των ναζιστών και των συμμάχων τους, από τις οποίες μπορούν να γεννηθούν πολλές σκέψεις για την σύγχρονες εξελίξεις στην Ευρώπη. Τα συμπεράσματα ας είναι του κάθε αναγνώστη.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ
* Οι Ευρωπαϊκοί λαοί αντιπροσωπεύουν μια οικογένεια σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι πολύ ευφυές να φανταστούμε ότι σε ένα τόσο κατακερματισμένο σπίτι όπως αυτό της Ευρώπης, μια κοινότητα λαών μπορεί να διατηρεί επί μακρόν διαφορετικά νομικά συστήματα και αντιλήψεις δικαίου.
Αδόλφος Χίτλερ, 1936, ομιλία στο Reichstag.
* Στις 22/6/1940 ο Γκαίρινγκ διέταξε την εκπόνηση ενός σχεδίου για μια «μεγάλης κλίμακος οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης» ή για την «Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα». Στις 9/7/1940 υπεβλήθη στην Καγκελαρία του ράιχ. Ανέφερε: 1) Την καθιέρωση της σταθερής ισοτιμίας των συναλλαγματικών ισοτιμιών ανάμεσα στα νομίσματα των διαφόρων κρατών και στο γερμανικό μάρκο του ράιχ. 2) Την κατάργηση των τελωνειακών φραγμών στην Ευρώπη και την καθιέρωση μιας αδασμολόγητης περιοχής αγοράς. 3) Την ενασχόληση με εμπορικές διαπραγματεύσεις και σχέσεις με άλλες χώρες. 4) Την προστασία της γεωργίας.
Αμέσως μετά συνετάγη από τον Οικονομολόγο Carl Clodius και τον πρεσβευτή Ritter σχέδιο για μια «μελλοντική ηπειρωτική οικονομία», για την οποία προτάθηκαν ως πιθανότητες η τελωνειακή ένωση, η τελωνειακή και νομισματική ένωση, ή η οικονομική ένωση.
* Η καταστροφή του μπολσεβικικού κινδύνου και της πλουτοκρατικής εκμεταλλεύσεως θα δημιουργήσει την δυνατότητα για μια ειρηνική, αρμονική και χρήσιμη συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής ηπείρου στον πολιτικό τομέα, όπως στον οικονομικό και τον πολιτιστικό.
8/1940, κοινό ανακοινωθέν Χίτλερ και Μουσολίνι.
* Η νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς της.θα βρει ταχέως αυξανόμενη ευημερία όταν τα εθνικά οικονομικά σύνορα παραμερισθούν.
Arthur Seuss-Inquart, Επίτροπος της κατεχόμενης Ολλανδίας, 26-7-1940.
* Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια ο κόσμος δεν θα σκέπτεται πλέον με όρους χωρών.
Joseph Goebbels, "Das Europa der Zukunft", 11-9-1940
* Είστε ήδη μέλη ενός μεγάλου ράιχ που προετοιμάζεται να επανοργανώσει την Ευρώπη, γκρεμίζοντας τα σύνορα που ακόμη χωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Joseph Goebbels, Η Ευρώπη του μέλλοντος.
* Ήδη από το 1940 ο ναζί οικονομολόγος Walther Funk μιλούσε για την «Κεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση», την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Περιοχή» και περιέγραφε την οικονομική και νομισματική ένωση.
* Οι εθνικές εντάσεις και μικροπρεπείς ζήλιες θα χάσουν το νόημά τους σε μια Ευρώπη ελευθέρως οργανωμένη σε μια ομοσπονδιακή βάση. Η παγκόσμια πολιτική εξέλιξη συνίσταται αναπόφευκτα στον σχηματισμό μεγαλύτερων πολιτικών και οικονομικών σφαιρών.
Carl Megerle, 27-9-1941, ναζί αξιωματούχος, «Θετικά θέματα για τον τύπο και την προπαγάνδα».
* Η διαίρεση της Ευρώπης σε μικρές εθνικές οικονομίες και συστήματα επικοινωνίας είναι εκτός χρόνου. Όχι πια διαβατήρια και βίζες. Η ενοποίηση της Ευρώπης αποδεικνύεται ως μια αναπόφευκτη εξέλιξη σε συνδυασμό με τους σιδερένιους νόμους της Ιστορίας.
Carl Megerle.
* Μια ευρωπαϊκή ένωση δεν θα μπορούσε να υπόκειται στις ποικιλίες της εσωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζουν τα φιλελεύθερα καθεστώτα.
10/1941, Alberto de Stefani, πρώτος Υπουργός Οικονομικών της φασιστικής Ιταλίας.
* «Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι μια περιοχική ιδέα.Ο ζωτικός χώρος των κοινοτήτων γίνεται όλο και περισσότερο αχανής και έτσι οι ευρωπαϊκοί λαοί βρίσκουν τους εαυτούς των υποχρεωμένους να συστήσουν μαζί μια ευρύτερη κοινότητα. Και επομένως το πρώτο βήμα στο εξής είναι η δημιουργία της Ευρώπης.»
Colin Ross, ναζιστής ιδεολόγος, διάλεξη «Η έλευση μιας νέας Ευρώπης μέσα στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων», 10/1941
* Η διαμόρφωση οικονομικών περιοχών ακολουθεί ένα φυσικό νόμο της αναπτύξεως.Τα κοινά συμφέροντα πρέπει να προηγούνται από τα ξεχωριστά. Πρέπει να υπάρχει ετοιμότητα να υποτάσσεις τα δικά σου συμφέροντα σε ορισμένες περιπτώσεις σε αυτά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Βιβλίο του 1942, «Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα» από τον Walther Funk, Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, εγκληματία πολέμου, τον ακαδημαϊκό Heinrich Hunke και τον ναζί αξιωματούχο Gustav Koening.
* Για τους άνδρες του άξονος, το σύμπαν είναι πολύ μεγάλο και το έθνος πολύ μικρό. Ο κόσμος πρέπει να διαιρεθεί σε ζωτικές περιοχές.
Francis Delaisi, Οικονομολόγος της Γαλλίας του Βισύ, 1942, στο βιβλίο του Ευρωπαϊκή Επανάσταση.
* Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που δεν χύνει το αίμα της σε εσωτερικές διαμάχες, αλλά που συγκροτεί μια συμπαγή ενότητα. Έτσι θα γίνει πλουσιότερη, ισχυρότερη, και πιο πολιτισμένη, και θα αναλάβει την παλιά της θέση στον κόσμο.
Vidkun Quisling, 25-11-1942, Η Νορβηγία και η Γερμανική επιχείρηση στην Ευρώπη.
* Η Ευρώπη έχει γίνει πολύ μικρή για εχθρικές και αυτάρκεις εθνικές κυριαρχίες.
Cecile von Renthe-Fink, αξιωματούχος του Γερμανικού ΥπΕξ, 8/1943, Σχόλιο στην ίδρυση της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας.
* Η αταξία των μικρών εθνών πρέπει να εξουδετερωθεί. Η προσπάθεια της Γερμανίας αποσκοπεί στην δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης.
Αδόλφος Χίτλερ, 1943.
* Το πρόβλημα της ιεραρχίας των κρατών δεν θα παρουσιάζεται πλέον τουλάχιστον στην συνήθη του μορφή, μόλις θα έχουμε κόψει την κεφαλή του δράκου, δηλαδή την έννοια της κρατικής κυριαρχίας. Περαιτέρω, αυτό δεν χρειάζεται να γίνει αμέσως, αλλά μπορεί να επιτευχθεί εμμέσως, π.χ. δημιουργώντας διακρατικά ευρωπαϊκά σώματα να διαχειρισθούν κάποια κοινά συμφέροντα (συναλλαγματικές ισοτιμίες, επικοινωνίες, εξωτερικό εμπόριο, αργότερα την άμυνα και τις αποικίες.)
Camilo Pellizi, εκδότης του «φασιστικός πολιτισμός», 1943
* Υποστήριξε την περιοχική πολιτική ενότητα από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια και από το Βόρειο Ακρωτήρι ως την Κύπρο.
Wener Daitz, διάσημος ναζί οικονομολόγος, 1944
Ίσως αυτές οι αποκαλύψεις να μας κάνουν όλους πολύ σοφότερους και να κοιτάξουμε πέρα από τις συμπτώσεις. Η παλιά «νέα τάξη πραγμάτων» και η σημερινή φαίνεται να έχουν πολλά κοινά σημεία. Έχει αλλάξει η μέθοδος. Παραμένει το ερωτηματικό αν έχει αλλάξει και η ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου