Το τελευταίο παράσημο (συνέχεια, προς συμμαθητές και συνέλληνες)

Αυτά, όσον αφορά τους κριθέντες συμμαθητές.

Κυκλοφορεί η παρακάτω φωτο, με τα εξής σχόλια:

Με χρηματοδότηση Αράβων απο Σ.Αραβία, Η.Α.Ε. Κατάρ, Κουβέιτ κτλ, εγκανιάζονται τα νέα hot spots, σε όλη την Ελλάδα. Η ισλαμοποίηση της Ελλάδας και κατ επέκτασιν της Ευρώπης, ολοκληρώνεται. Βέβαια απο αριστερή κυβέρνηση, δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο εκτός απο προδοσίες όπως έκαναν πάντα! 

Εσείς ρε γαλονάδες...που έχετε ορκιστεί για την υπεράσπιση της πατρίδας, θυσιάζοντας την ζωή σας, δεν ντρέπεστε να καμαρώνετε δίπλα στους τζιχαντιστές και τους προδότες πολιτικούς;;; Για μια καρέκλα θυσιάζετε το μέλλον των παιδιών σας;;; Φτου σας!!! ξεφτύλες...

Μια ‘’αντικειμενική’’ άποψη μας απαγορεύει επειδή ανήκουμε σε αυτήν την οικογένεια να θεωρούμε εαυτούς υπεράνω κρίσης (και κατάκρισης εδώ). Ανάλογη ‘’φθορά’’ με πρόσχημα την ‘’υπακοή’’ [κακώς εννοούμενη αν είναι αντισυνταγματική ή καταπατά τον δοθέντα όρκο (σε κοινωνία, θρησκεία, στρατό – μόνο και μόνο επειδή καλείται να είναι ‘’στρατιώτης’’ - παιδεία, ιατρική, δικαιοσύνη…)] βλέπουμε να ισχύει και σε άλλες ‘’οικογένειες’’ επαγγελμάτων.

Οι σκέψεις που θα ακολουθήσουν, η όλη αναφορά, δεν γίνεται για να συμφωνήσουμε στο ''φτούσας γαλονάδες''... ως κριτές αντικείμενοι, αλλά όντες συγκείμενοι (μέλη της κοινωνίας, μέλη του σώματος της Ελλάδος ο καθένας από το μετερίζι του, όπως σε μικρογραφία ισχύει στο βιολογικό μας σώμα, σαν ιστός, σαν ομάδα οργάνων...), να μην καταδείξουμε απλά το πρόβλημα και την ασθένεια, αλλά να λύσουμε και θεραπεύσουμε, γιατί λύση και ίαση ΥΠΑΡΧΕΙ...

…άνετα φτύνονται κι οι (μασώνοι) δικηγόροι που κυνηγάνε τους μικρούς και χαϊδεύουν τα μεγάλα ψάρια (εγκληματίες), κι οι πολιτικοί (που οι περισσότεροι το ''αξίζουν'' – θα τους πάρουν με τις πέτρες έλεγε ο γερ.Παΐσιος - ), κι οι αγρότες που κλείνουν τους δρόμους αστόχως, αλλά και προτιμούν να παίρνουν στην δούλεψή τους αλλοδαπούς αντί ελλήνων, σαν πασάδες με επιδόματα.... κι οι εκπαιδευτικοί που κουνάνε κεφάλι στις ανωμαλίες που πάνε να διδάξουν τα παιδιά μας, κι οι γιατροί κι όλα τα ασθενή μέλη... μιας έκπτωτης κοινωνίας. Σκοπός του παρόντος η θεραπεία κι όχι απλά η κατάδειξις και η αηδία που προκαλεί η ασθένεια...

Να εστιάσουμε στο πως θα συμμετέχουμε στην εξυγίανση κι όχι με κατακριτική διάθεση στην ασθενούσα (έτσι κι αλλιώς) κοινωνία. Να συμμετάσχουμε στο ένα σχέδιο (φιλάνθρωπο, φιλελληνικό, φιλόχριστο…) παρά στο άλλο, απάνθρωπο, ανθελληνικό, αντίχριστο. Αγάπης πραγματικής κι όχι αγαπολογίας. Αλήθειας κι όχι αληθοφανείας.

Για όσους λοιπόν θα θέλανε να λάβουν μια μικρή εύφημο μνεία εκ Θεού, μέσα στην γραφούμενη ιστορία… ως συνεργάτες του θείου σχεδίου, δύο συμπληρωματικές σκέψεις… για τους αδιάκριτα ‘’υπάκουους’’ σε όποιον νάναι και ό,τι νάναι, ας μην κάνουν τον κόπο ανάγνωσης.  

Κι επειδή τα κύτταρα αυτού του Σώματος, δεν είναι αυθύπαρκτα, (παρά την ελευθερία της προσωπικότητός τους), ενταγμένα στην οικογένεια της τάξης και όλου του έθνους με δεσμούς όχι και τόσο διακριτούς αντιστρόφως ανάλογα του σκοτίζοντος εγωισμού…

Κι επειδή χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν και ευτυχώς δλδ για να μην επαιρερόμαστε και προκαλούμε την Αγαθότητα, άλλωστε όπως και στον ‘’κρίνοντα’’ Τον Κύριο Πιλάτο του έλεγε (και λέει διαχρονικά) δεν θα είχες καμμία εξουσία αν δεν σου δινόταν…

Κι επειδή ο σήμερα τιμούμενος άγιος Μάξιμος ομολογητής μας υπενθυμίζει (ή μας γνωρίζει) ότι

…το εκ Θεού μήνυμα και ΑΝ θέλουμε ως πρόσωπα να διαλεγόμαστε αδιαλείπτως και χωρίς ασυνέχεια με το θείο Πρόσωπο

 εντοπίζοντας Αυτό μέσα στην ιστορία, με εμάς συνεργάτες…

Ο καλός Θεός ‘’έστησε’’ (χαρίτωσε) αυτά τα πρόσωπα* στην ιεραρχία, ως οδοδείκτες, για να μας υπενθυμίζει και ορίζει πώς να διαβαίνουμε στον καλό δρόμο αλλά και δύσκολο που απλώνεται μπροστά μας. Προσωπικά και συλλογικά.

ΑΝΔΡΕΙΑ στην καρδιά. Εξ ου και ο πρωτόκλητος Ανδρέας καθώς απαιτείται ανδρειοσύνη για την αντιμετώπιση των σπουδαίων μαχών ενάντια στον αιώνιο (υποκινούντα τους υπολοίπους) εχθρό… (άμεσα και έμμεσα)

ΠΝΕΥΜΑ ΜΕΤΑΝΝΟΙΑΣ στην καρδιά, (Ιωάννης) για να διωχθούν τα νέφη που σκοτίζουν το ηγεμονικό της ψυχής…

Και ΠΝΕΥΜΑ ΔΥΝΑΜΕΩΣ (με τέρμα την αύρα λεπτή) και κριτού στην καρδιά (το κέντρο των παραφύσιν, καταφύσιν και υπερφύσιν ενεργειών) ως ο Ηλίας, που ‘’κατεβάζει’’ και ΠΥΡ και ΥΔΩΡ εξ ουρανού, συμπαραστάτης της θείας Μεταμορφώσεως αμήν και δική μας, ζωντανού συνοδοιπορούντος ανάλογα με την στάση ζωής μας ή αντικειμένου (αλοίμονο, αν θυμηθούμε την κατάληξη των πεντηκοντάρχων...). Προ όμως της σχετικής δράσης, χρειάζεται οικείωση. Καρδία και νους λεπτότεροι αντί παχυλοί και σαρκικοί, που να κατανοούν, αντιλαμβάνονται και εφαρμόζουν τους λόγους των Γραφών και τους λόγους της Φύσης**  

Δια των παραπάνω εντοπισθέντων λόγων, Λόγε Θεού ελέησον και φώτισον… ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!

---

* Ηλιόπουλος Ιωάννης (ΓΕΠΣ)

Λεοντάρης Ηλίας (ΣΤΡΑΤΙΑ κορμός Ελλάδος)

Ηλιόπουλος Ανδρέας (ΑΣΔΕΝ νησιά)

Με μας, να διαλέγουμε ανάλογο φωτισμό, προσώπου ή προσωπείου, ημέρας Κυρίου (σταυρός) ή νυκτός (απουσία Αυτού) όπως προτυπώθηκε και στα: σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού... και Σταυρός και Ελλάδα (ευλογία)

** πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)

---

Όλοι ίσοι, όχι ίδιοι… πριν (λοιπόν) την δημόσια κοινοποίηση, έστειλα σε προσωπικό μήνυμα το πρώτο (όχι αυτό) στους 3 συμμαθητές. Απάντηση (και έγκριση) από τους δύο πήρα, όχι όμως από τον τρίτο. Η δικαία και τελεία κρίση είναι στην καρδιά. Το τελευταίο και ουσιώδες παράσημο, εκεί για τον καθένα από Τον Δικαιοκρίτη, ευτυχώς περισσότερο εύσπλαγχνο παρά ‘’δίκαιο’’.

Η μάχη ‘φαίνεται’’ πως χάνεται, ο πόλεμος όμως, δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πρέπει να μετατεθούμε (όλοι οι Έλληνες στους οποίους απευθύνεται το παρόν και κάθε άνθρωπος) από χώρο φαινομένων στις αιτίες. Στην καρδιά. Σε εκείνον τον χώρο, σε εκείνο το κέντρο όπου επιτελούνται όλες οι υπέρ φύσιν, κατά φύσιν και παρά φύσιν κινήσεις. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν…

Και λέγει Ο Κύριος… 19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· 20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. (Ματθ.στ’)

Μετατίθεται / τοποθετείται και ο συμμαθητής μας στο νησί της αφροδίτης (σαν ΓΕΕΦ). Εκεί, που η φυσική μας επιλογή, θα κρίνει και το τελικό αποτέλεσμα. Κι ενώ τα σόδομα και γόμμορα προτύπωναν εν νόμω την κρίση, στην σοφία πιο ελαφρά ‘’φαίνεται’’ η ελευθερία, αλλά το ίδιο βαρύ (πυρ) θάναι το αποτέλεσμα. Θα μείνουμε στο ‘’χαίρε νύμφη’’ ; των φυσικών; Ή θα περάσουμε στο ευλογημένα ‘’χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε’’ των υπερφυσικών… το σοδομικό πλαίσιο έχει ευρέως στηθεί και συσφίγγει τους υγιείς (όσοι λίγοι ‘’γραφικοί’’ έμειναν) για να τους ρίξει στο παραφύσιν. Η προκαλούσα οργή αμαρτία, ας μας νουθετεί και συστέλλει, αφού ήδη προτυπώθηκε.

Σε όλους εναπόκειται η ελεύθερη επιλογή, αμήν σώφρωνα, ωφέλιμη, σωτήρια. Πολλά θα δουν τα μάτια μας, πολλά θα βιώσει η καρδιά μας, πολύ ‘’φωτιά’’ θα τσουρουφλίσει το πετσί μας… κατά τον προσανατολισμό και κίνησή μας. Καυστικό ή ανακαινίζων.

…7 καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. 8 Κἀγὼ ᾿Ιωάννης ὁ ἀκούων καὶ βλέπων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαι ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα. 9 καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου· τῷ Θεῷ προσκύνησον. 10 Καὶ λέγει μοι· μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος*, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. (Αποκ.κβ’)

Λίγο πριν τα έσχατα, στα προέσχατα ζώντες…

---

* περνά ο μαγνήτης από τα άτακτα ρινίσματα σιδήρου και τα διευθετεί.

Περνά και ο υπέρχρονος Θεός (ως μαγνήτης) και φέρει (διαχρονικά) την τάξη από το χάος.

Στην ευλογημένη τάξη ’81 (εκ του αποτελέσματος και δια σημείων η αναφορά) έβαλα αστερίσκο στο Α και Ω, στον πρώτο και έσχατο, στην αρχή και το τέλος, για να δώσω, ακόμη μια ‘’ένδειξη’’ παρουσίας, στους αναζητούντες Τον.

Και πρέπει ο κύκλος να κλείσει. Να ξεφύγουμε από το 6 και παράλογο/παραφύση το δε σ+επτό 7 (ιερό και τέλειο κατά κόσμον) και λογικό/φύση να την ενώσουμε με το 8 και υπέρλογο / υπερφύση και κατά Θεόν τέλειο.

Προτύπωσε σε μικρογραφία και ανάπτυξη Ο Κύριος την πρέπουσα ένωση 8 και 7, όπως ήταν και θα είναι (αμήν) το 8 στην (μονάδα) 1.

Η όλη αναφορά, δεν γίνεται για την προβολή κάποιου ‘’εγώ’’ προς αποκόμιση ματαίων εύγε, αλλά δι ιχνών να αποδοθεί η πρέπουσα ΔΟΞΑ, ΤΙΜΗ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ και ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ, Στον Δημιουργό και διευθετούντα ευσπλάγχνως Τριαδικό Θεό. Στον ομιλούντα χωρίς ασυνέχεια με το πλάσμα Του (μια ελαχίστη κόνι μέσα στα σύμπαντα), δια λόγων. Τον Α+Ω.

Μετακίνησε τον πρώτο της τάξεως (‘81) και τον έσχατο για να δείξει πως δίδεται η χάρις του Θεού, πως υλοποιείται το θείο σχέδιο με Αυτόν Παντεπόπτη και Παντοδύναμο και Πάνσοφο και Πανάγαθο. Μορφούται Ο Λόγος, Ο Λόγος σαρξ εγένετο; Σαρκούνται μορφούνται οι λόγοι Του.

Το ιστορικό τόγραψα και στο άρθρο από την αταξία στην τάξη και από την επανάσταση στην Ανάσταση… την 29 Ιαν 2012, αλλά για την εντονώτερη ένδειξη συνάφειας με όλα τα παραπάνω, τολμώ να το επαναλάβω.   

…Το 1981 όταν ήταν τεταρτοετής στην ΣΣΕ (ο έσχατος), ήταν στον θάλαμο 87. Τέρμα πάνω δεξιά του χώρου** που εστεγαζόταν η παληά Σχολή (τώρα δικαστήρια). Βρισκόταν στον ίδιο θάλαμο με τον Β.Θεοχαρίδη και ακριβώς δίπλα (αριστερά τους) είχαν τον Β.Πρωτοπαππά, στο θαλαμάκι του αρχηγού.

Ορκιστήκαμε ανθλγοί και βγήκαμε από τον μικρόκοσμό μας στον κανονικό. Το ’87 στην (τότε) κρίση, ‘’έτυχε’’ αυτός ο λοχαγός να υπηρετεί στο τέρμα επάνω δεξιά της Ελλάδος. Τρίγωνο Κάραγατς, Καβύλη, Βύσσα, (και ήταν διοικητής με τα φυλάκια 8, επί του ποταμού, 7 στην ‘’γωνία’’ και 6 στην ξηρά, απέναντι της Ανδριανουπόλεως).

Με την κρίση, και για την αντιμετώπιση της καταστάσεως, το τάγμα έγινε τακτικό συγκρότημα και δόθηκε ΥΔ μια ίλη. Το πόσο ‘’τυχαία’’ διευθετήθηκαν, εσείς θα το κρίνετε. Ο ίλαρχος ήταν ο ίδιος ο συμμαθητής του θαλάμου (87), Β.Θεοχαρίδης. Ίδιο θάλαμο τότε (το ’81) σε μικρογραφία, ίδια σκέπη το ’87, σε μεγέθυνση στο ίδιο ΤΣ. Δεν έφτανε όμως αυτό. Ακριβώς αριστερά μας, (όπως προτυπώθηκε) βρέθηκε ο αρχηγός, με τα γεφυροφόρα άρματα, σε περίπτωση που έσπαζαν οι διαβάσεις…

Α (ως πρώτος της τάξεως, Πρωτοπαππάς, στον πόδα του Πρωθιερέως Αρχιερέως Κυρίου), Ω (ως ο τελευταίος, μύστης απορρήτων και όσων Ο Κύριος ευσπλάγχνως μας γνωρίζει), Θεού χάρις, μυστική (αλλά φανερωθείσα) τάξις εν μέσω αταξίας και ‘’τυχαίου’’, ως παρέμβαση Του Λόγου δια λόγων στην ιστορία. Ο Κύριος ΕΙΝΑΙ παρών, μακάρι κι εμείς, ελάχιστος κονιορτός στο σχέδιό Του.

Και με τους αθέους, μαζί τους κι εγώ. Ο Θεός, όντως ΔΕΝ υπ-άρχει, ΔΕΝ υφ-ίσταται, γιατί άρχει και ίσταται. Τόδειξε και το δείχνει και ο έχων νουν νοείτω  και ευήκοα ώτα να ακούει… κατεύθυνση Δρόμου διαλέξαμε αλλά ποτέ δεν είναι αργά η μεταστροφή και ευστοχία. Για ό,τι τέλος επιλέξουμε σαν καρδιά, ο νους και ο χους θα ακολουθεί… με βιούμενη πρόοδο ή προς Μονάδα ή προς τον αντίποδα αυτού, 11.

11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι.      

Τέλος. Εγγύς η μισθαποδοσία. Με αγάπη XC εν αληθεία προς όλην την οικογένεια της τάξης, όλων των ελλήνων, όλων των ορθοδόξων εν XCαδελφών και ομοκέντρως τέλος, όλον τον κόσμο, των εν πηλώ αδελφών που έχουν καλή προαίρεση.

---

** a little sign (two columns gr-en) δίστηλο ελληνικά και αγγλικά

Με, τέρμα πάνω δεξιά, η μετοχή στο (προετοιμασμένο απ αιώνων), θείο Δείπνο… (μέτοχοι Φωτός) radiants…

Με βάση την ψυχωφελή ελληνορθόδοξη παιδεία (edifying).

---

(ένα τελευταίο και συγγνώμη για το μακροσκελές)

Από τα πιο δύσκολα, στην πράξη κι αν υπάρχει προαίρεση στην θεωρία, είναι η κατακρήμνιση του ειδώλου (καθρέπτη και εικονικής πραγματικότητος) του ‘’εγώ’’ και η παράλληλη σύνδεση με το ‘’εμείς’’. Ευστοχότερα βέβαια με το ‘’Εγώ ειμί’’ [ως αντικατάσταση του ε-γώ (εικών επί γης) με τον ε-αυτό (εικών Αυτού)] παρά μια απλή ενότητα, ειδικά στην κενότητα που προβάλλει η ντπ ως πανάκεια σήμερα, με την τάχα ειρήνη, τάχα ένωση, αλλά χωρίς Χριστό.   

Απαιτούνται γεροί δεσμοί για αυτό το κατόρθωμα, που θα επακολουθήσει χαρά, σε σχέση με την πρώτη αρά, ΑΝ το οικονομήσει Η κεχαριτωμένη γέφυρα και κλίμαξ (χαίρε δι ης η αρά εκλείψει χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει). Φως σε σχέση με σκιές.

Αναφέρει ο Κύριος, πως… ‘’θα σας δίνω άρχοντας, κατά τας καρδίας υμών’’ *

* απόκρισις περί αναξίων αρχόντων (αλλά και αξίων, ανάλογα με το θείο σχέδιο)

Μετά από αυτό, θυμήθηκα το σχόλιο στο άρθρο : εν-τυπώσεις και ουσία για την τόσο προβεβλημμένη επίσκεψη του πάπα στην Λέσβο…

(στάθηκαν απέναντί μας, ο πάπας, ο πατριάρχης μας και ο πρωθυπουργός μας)

…στα πρόσωπα των τριών... ήταν συμπυκνωμένοι εκεί στα Μόρια, εκατομμύρια κόσμος... 3 ήταν οι κατηγορίες... αυτοί (στο πρόσωπο του πατριάρχη μας) που δεν εκτιμούν τον (ουράνιο) θησαυρό που τους παραδόθηκε, τον υποτιμούν και ισοπεδώνουν τις αληθινές λίρες με τις κίβδηλες και τις (ξε)πουλάνε ελαφρά τη καρδία, παρά τις κορώνες ''έχουν γνώση οι φύλακες''

... αυτοί που υπερτιμούν τις κίβδηλες που κατέχουν, νομίζοντας ότι είναι πλούσιοι (στο πρόσωπο του πάπα) πουλώντας ''αγάπη'' ενώ δεν κατέχει την Αλήθεια,

και η τρίτη μερίδα ανθρώπων (δεδηλωμένοι άθεοι ή αγνωστικιστές... στο πρόσωπο του πρωθυπουργού) που θεωρούν όλες τις λίρες κίβδηλες. Όλους τους άνθρακες, κάρβουνα, αδιαφορώντας για τα διαμάντια.

Κατά κάποιο τρόπο, ''κακώς'' προσβάλλονται (από τους έχοντες διάκριση τι είναι τι) τα υποκινούμενα πρόσωπα που στήσανε μια παράσταση, ενώ θα έπρεπε αφενός να τα βάλουμε με τους υποκινητές της αδιακρισίας τους, αλλά και να παρακαλέσουμε Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων να θεραπεύσει τις παραπάνω συμπυκνωμένες ασθένειες...

Άνθρωπος σημαίνει ο έχων του ανδρός – ανθρ – (σοφού) την όψη (ωπος). Κι εμείς, όντες εικόνες Του, καλό θα είναι να κινούμαστε προς ωμοίωση και τελειότητα και λαμπρότητα. Με αυτήν (και μόνο) την προοπτική, διανοίγεται ένας δρόμος διττός. ΚΑΙ μετοχής στο μέτρο της καθαρότητος/διαφάνειας και ενσωμάτωσης στο Σώμα Του, ΚΑΙ μη αδιάκριτης άρνησης του κάθε προσώπου.

Καθαρότητα, που όριο έχει και σημαίνει πλήρη αγωγιμότητα καλού  και συγχρόνως τέλεια μόνωση κακού. Γιαυτό και ευχόμαστε και πρέπει να εργαζόμαστε ενάντια κάθε μολυσμού σαρκός και πνεύματος, που εννοιοδοτεί την συνειδητή εκτέλεση του θείου σχεδίου. Μην αυταπατόμαστε, χωρίς διαφάνεια, χωρίς καθαρότητα, χωρίς αγωγιμότητα, χωρίς ‘’μίσος’’ και θυμό για το κακό, ασυνείδητα γινόμαστε εργαλεία του άλλου απάνθρωπου σχεδίου, παρά τις καλές προφάσεις και χλιαρότητα (με επίδειξη όμως που επαναπαύει) ορθόδοξη πίστη μας.   

Κι ο καλός Θεός, ‘’έδειξε’’ την παρουσία Του με σημεία στα πρόσωπα του πρώτου, του έσχατου, του Θεοχαρίδη τότε το ’81 σε μικρογραφία και σε ανάπτυξη το ’87, εμπεριέχοντας μεταξύ αρχής και τέλους όλους.

Τώρα, δια των Ηλιοπουλέων, του Λεοντάρη, πάλι δεν πρέπει να εξαντλήσουμε την αναφορά μας στην προσωπικότητά τους, κι εκεί να μείνουμε.

Συμμετέχουμε όλοι δια αυτών,  Αναγνωρίζεται η είσοδος του Θεού στην ιστορία, η παρουσία του Τριαδικού Θεού που μιλά με αυτόν τον τρόπο προς τους ανθρώπους για τον σκοπό, παρουσιαζόμενος ως συνοδοιπόρος στον δρόμο για τον σκοπό ευλογώντας και το τέρμα αλλά και τον δρόμο για το τέρμα.

Θεωρητικά, συμφωνούν πολλοί. Πρέπει να μετατεθεί η μέριμνά μας για τα συμβαίνοντα στην καρδιά. Για τις κινήσεις αυτής, εκ των οποίων θα κριθούμε. Κι αυτή, η θεωρητική (αόρατη) πίστη, δια σημείων και προσώπων εκτυπούται.

Όπως Ο Λόγος σαρξ εγένετο, έτσι κι οι λόγοι σαρκούνται. Λαμβάνει σάρκα και οστά, για να είναι έμμεσα ψηλαφητοί οι λόγοι, μη επιδεχόμενοι αμφισβητήσεως, οπότε, μπροστά στα μάτια μας αναπτύσσεται ένα ‘’θέατρο’’ (σαν τον μύθο του σπηλαίου, με συνάφεια αιτιών και σκιών).

Ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση και φώτιση και δύναμη κουβαλώντας ο καθένας, όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους*  συμπαρασέρνοντας, προς ασθένεια ή εξυγίανση το κάθε κύτταρο, το όλο σώμα.   

* Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΑΣ, ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ (Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης)

---

Ο άγ.Μάξιμος ομολογητής, μας δικαιολογεί και αποσαφηνίζει αυτό το πνεύμα της μυστικής ενότητος, ώστε όταν νομίζουμε ότι κάθε ιστορικό πρόσωπο εξαντλείται στην μονάδα του, και δεν ενώνεται με Την Μονάδα, κάνουμε λάθος.

Στο πρόσωπο του ΑΔΑΜ και εν ημίν της μάχης Κάιν και Άβελ, της φιλοξενίας του Αβραάμ (πρώην Άβραμ), του Ζαχαρία (ως κεφαλή) και της Ελισάβετ (ως σώματος)…. της Σαμαρείτιδας, και εκείνης που πήρε τους εφτά αδελφούς ως άνδρες της, σύμφωνα με τους Σαδδουκαίους, και η αιμορροούσα, και εκείνη που έσκυβε στη γη, και η κόρη του Ιαείρου, και η Συροφοινίκισσα δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου και κάθε μια σημαίνει, σύμφωνα με τη διάθεση που υπόκειται στο πάθος, τόσο τη φύση όσο και την ψυχή. 

Ανάλογη προβολή και σχέση και μυστική συνάφεια δεν έχουμε μόνο στον Νόμο, αλλά και στην σοφία. Μπορούμε να ‘’βρούμε’’ τον εαυτό μας και στον Οδυσσέα με τον πολύφημο, (όπως Δαβίδ vs Γολιάθ) και Αχιλλέα και Ηρακλή και Θησέα*… που έχει αγώνα κατά του θανάτου (στην κοιλία και ‘’αεί’’ όλο χρόνο) ΑΝ θέλει να ανέβει στο ‘’νυν’’ και κεφαλή και αιώνιο παρών μαζί με Τον Πατέρα…  και εξέλθει νικητής από την γαστέρα (κρήτη).

Μήπως τέλος, γύρω από την χάρι του Θεού τον Εσταυρωμένο Λόγο, Α+Ω δεν συμπυκνώνονται όλες οι φύσεις των ανθρώπων στους δύο εκατέρωθεν συσταυρωμένους; Εκεί και η προτύπωση της τελικής κρίσης, με κατάληξη ανάλογα ή της ύβρεως ή του μνήσθητι.

Με λιτή, σε σχέση με την δυνατότητα πληθώρας αναφορών, προσέγγιση τα του οίκου μας (τάξη ’81) δεν υποτιμούνται άλλες τάξεις και δι ανθρώπων ευλογημένων (όσο), Κύριος ξέρει και Κύριος ενεργεί ή επιτρέπει, η ιστορία προχωρά….   

---

* Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία)