‘’κάτω’’ από το επί-χρισμα

(εμβαθύνοντας από το ιμάτιο και ένδυμα του Βασιλέως, στην χάρι Του)

Σοβατίζουμε τον τοίχο για να είναι εμφανίσιμος. Προσθέτουμε στοιχεία επί στοιχείων στα τοιχεία του νου και της καρδιάς (με γνώσεις και επιθυμίες), πάλι για το φαίνεσθαι και εμφανίσιμον. 

Το βαθύ και βαθύτερον ‘’είναι’’ , συμμορφούται με το χρίσμα και τις επιταγές Του Κυρίου. Τα χαρίσματα, τα δώρα. Το επίχρισμα (σοβάτισμα) όμως, συνήθως ‘’ακούει’’ και είναι σύμφωνο με τις επιταγές της μόδας και του κοσμοκράτορος.

Από το περί σοφίας και φιλοσοφίας (τοιχεία νου και καρδιάς και σ+τοιχεία) βλέπουμε πως ενώ οι κινέζοι βάλθηκαν να προσθέτουν στοιχεία πάνω στους τοίχους, οι Έλληνες (όντως σοφοί) μέριμνα και στόχο είχαν (και μακάρι να έχουν, επανατοποθετούντες τον εαυτό τους σύμφωνα με την θεία κλίση και κλήση) να καθαρίζουν αυτά.



Κι ενώ με την πρώτη φιλοσοφική στάση ο άνθρωπος, ασφυκτιά και πεθαίνει, με την κάθαρση (από παντός μολυσμού, σαρκός και πνεύματος) αναπνέει και ζει. 

Για να έλθει αυτή η ευλογημένα ‘’κάποια μέρα’’ είναι αναγκαίο να περάσει η προηγούμενη. 
Κι εμείς, ή θα την αποφεύγουμε ή θα την περιμένουμε παθητικά ή θα ‘’τρέξουμε’’ προς το μέρος της, για νάρθει γρηγορότερα.
…19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα. (Ιωαν.γ’) 

Διαχρονικός είναι ο αγώνας καλού – κακού, με εμάς (στο σύνολο του λαού) στον αγωνιστικό χώρο αμυνόμενοι μπροστά στην επιθετικότητα του αντιδίκου, που πολυπλεύρως, πρώτιστα πνευματικά και στη συνέχεια οικονομικά, κοινωνικά… βάλθηκε να  μας συνθλίψει.

Λέει ο αγ.Παΐσιος ότι βάλθηκαν εχθροί και ‘’σύμμαχοι’’ να μας διαλύσουν, αλλά έχει κι Ο Θεός σχέδιο. 
Αμήν να συνειδητοποιήσουμε το συντομότερο αυτό το φιλάνθρωπο και φιλαλήθες θείο σχέδιο και να γίνουμε συνεργάτες.

Το καλό και το κακό σαν διαστάσεις, είναι κάθετες μεταξύ τους, αφού έχουν άλλον προσανατολισμό (Κ –Λ) …όπως κι η ΓΝΩ(Σ)Η με την ΓΝΩ(Μ)Η … και σε άλλα ζεύγη, που φαίνεται σχετικά. 

Η νοερώς νοούμενη Ελλάδα μάνα μας, η ορθόδοξη ρωμηοσύνη ‘’στέκει’’ στα όρια του πνευματικού, αναμένοντας με αγωνία νάρθει ο αγωνιζόμενος νεοέλληνας που ολοέν οπισθοχωρεί, ο συνεχιστής αυτού του πολεμούμενου έθνους και κράτους, να την εγγίσει και να λάβει ως από πηγή, την δύναμη αντιμετώπισης αυτής της ‘’κρίσης’’. Να φτάσει στην ποθούμενη ‘’κάποια μέρα’’.     

‘’Ξέρουμε’’ όμως, ότι για να νικήσουμε τον μυθικό Ανταίο****, που παίρνει δύναμη από τη γη, πρέπει να του κόψουμε αυτούς τους τροφοδοτικούς αγωγούς***.  

Κι η νηστεία, ως μέσο κι όχι ως σκοπό, την χρησιμοποιεί ο νους για να κάμψει τις αντιστάσεις του εύκολα επηρρεαζόμενου από πάθη, σώματος. Παρομοιάστηκε με έναν στρατηγό (ο νους) που πολιορκεί μια πόλη (σώμα), που του αντιστέκται και δεν του κάνει το θέλημα. Αν επιτρέπει στην πόλη να έχει πρόσβαση σε όλα τα καλούδια, είναι σίγουρο ότι η πόλις θα συνεχίσει να του αντιστέκεται. Γιαυτό και έξυπνα χρησιμοποιεί την νηστεία ως μέσο, να κάμψει την απειθαρχία και άλογον υπέρ του λογικού για να αποδοθεί πλήρως, νους και χους, στο Υπέρλογον. 

… 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Ματθ.ιζ’) 
… ευνοήτως, όσο πιο πολύ το αντιλαμβάνονται και το τηρούν, τόσο πιο γρήγορα θα έλθει χάριτι η λύση της κρίσης.   

Οι υπόλοιποι, α-νοήτως (με την έννοια μη αποδεχόμενοι του νου Χριστού), ψάχνοντας για άλλους τρόπους αντιμετώπισης, θα φορτίζουν και δυναμώνουν εν αγνοία και αστοχία τους, τους εναντίους και παιδευτές μας…   

Αρχίζει σιγά σιγά (από αύριο 15/11) η ευλογημένη νηστεία των Χριστουγέννων. Η συνήθης ευχή καλή σαρακοστή, αν εξαντληθεί στην χρονική της διέλευση και δεν συνάγει με την μετάβαση από χώρο προ και χωρίς XC σε χώρο μετά και με XC, ώστε να γεννηθεί βιωματικά εν τω σπηλαίω της καρδιάς μας Ο Κύριος (εντός ενός εκάστου Έλληνος και γενικώς ορθοδόξων), η ευχή μάλλον είναι τυπική και η ‘’κάποια μέρα’’ απωθείται λόγω επιλογών μας, αποστασιοποίησης από Το Φως.

Αυτή η ένωση στρατευομένης και θριαμβευούσης εκεί στην καμπή, όπως ‘’τυχαία’’ και σαν μουτζούρα φάνηκε σε τοίχο, αν βιαστούμε να τον επι-χρίσουμε όπως ‘’πρέπει’’ κατά κόσμον, και δεν εκμαιευθεί το απαραίτητο της αλλαγής πορείας, στάσης και δράσης ζωής σύμφωνα με το χρίσμα (που λάβαμε ως βαπτισθέντες) ο θησαυρός δεν θα λάμψει. Το φως δεν θαρθεί. Και δεν θα φταίει αυτό.

Ακούμε σχετικώς από λόγους του Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

Όταν ενωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί ο διάβολος να κάνη κακό στον Άγγελο;
Όχι, καίγεται. 
Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορεί κανείς να προχωρήση πολύ. 
Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος· καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν και πειρασμοί.

Αρκετά δεν πειραστήκαμε; Δεν πιάσαμε (που λένε) πάτο; Η παιδεία δεν είναι ικανή να μας αναστήσει; 

Κι επειδή η σωτηρία και λύση δεν επιτυγχάνεται κατά μόνας, αλλά ενσωματούμενοι Στο Εν σωτήριο (Αναστάσιμο) Σώμα και Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτή είναι και η πρόταση που μας παραδόθηκε ‘’κάτω’’ από το επίχρισμα, πριν πέσουν επάνω στον τοίχο άλλες προτάσεις κομμάτων, κοινωνιολόγων, αναλυτών, οικονομολόγων ‘’σωτήρων’’ …. 

…αποδεκτό ή τυχαίο ή τραβηγμένο, καλή σαρακοστή. Και πάλι, σαν ευλογημένη βιωματική χρονική μετάβαση, πέραν των εξωτερικών χρόνων, από προ και χωρίς XC σε μετά και με XC, αλλά και ως χωρική προετοιμασία εισόδου του υπεράνω χώρου και χρόνου στον κόσμο μας*.


Στην ολότητα του ‘’τυχαίου’’ ας προστεθεί ότι και το όνομα του ανθρώπου που ανέλαβε εθελοντικά να προετοιμάσει τον τοίχο για επίχρισμα, αφού ξέσει και αφαιρέσει τα περιττά και σκασμένα από υγρασία (ύδατα του κόσμου), ώστε να επιδέχεται βάψιμο και κάνει τον χώρο εμφανίσιμο, Εφετζής Γεώργιος. Εφέ… μάλιστα. Ε αφού Ο Λόγος σαρξ εγένετο κι οι λόγοι εν χωροχρόνω σαρκούνται, όπως ο προφορικός πρώην άπιαστος και αόρατος λόγος ενδύεται με γράμματα και αριθμούς και μετά κατά τον άγιο: … ‘’επειδάν ο λόγος ενδύσηται γράμματα και στοιχεία, φαινόμενος γίνεται, όψει καταλαμβάνεται, αφή ψηλαφάται’’. Ενδύονται ένδυμα, μορφή, σχήμα για να μας δηλώσουν την παρουσία Του Βασιλέως εν ενδύματι σοφίας και δυνάμεως, από άπειρη  παναγάπη για παιδαγωγία και έλκυση από τα σχήματα στην Ουσία. Από τα κοσμικά Χριστούγεννα στα βιωματικά.

** 

...Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ' ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν.

* Ενχρονίσθη και εχωρήθη 

** συμβάν σε ένα πολιτικό χώρο ευλογημένο από τον γερ,Ευθύμιο, τότε, στην αρχή της κρίσης... (η παρούσα αναφορά, ας μην θεωρηθεί πολιτική διαφήμιση, αλλά ως πρόταση του πολιτεύματος του Σταυρού). ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ''τρέχοντας'' και κυνηγώντας αυτήν την ευλογημένη κάποια μέρα.... Κύριε ελέησον, Κύριε έρχου.

να πιάσουμε το φτυάρι να αναδειχθεί ο όντως θησαυρός (το δοθέν τάλαντο στον καθένα) γιατί το επί-χρισμα δεν είναι άλλο από λάσπη και χους και σάρκα, που θάβει το πνεύμα... το αγαπημένο ελληνορθόδοξο πνεύμα.... πνεύμα που αξίζουν τα παιδιά μας...  

*** ορίστηκε από τους αγίους ο αντίδικος της σωτηρίας μας, ως μυρμηγκολέων κι αυτό γιατί ανάλογα με τα δικαιώματα που δίνουμε μέσα στο επιτρέπεται του Θεού, μας συμπεριφέρεται (και τον αντιμετωπίζουμε) ανάλογα. 

Έτσι, η πρόταση : …‘’Ξέρουμε’’ όμως, ότι για να νικήσουμε τον μυθικό Ανταίο, που παίρνει δύναμη από τη γη, πρέπει να του κόψουμε αυτούς τους τροφοδοτικούς αγωγούς… δεν μας εξουσιοδοτεί να του κόψουμε ή να αναγκάσουμε τους άλλους να κόψουν, αλλά ‘’όστις θέλει’’ να διακόψει την τροφοδοσία του κατά πάνω του και συγχρόνως, όχι ΜΟΝΟ να αποφεύγει το κακό, αλλά να ποιεί και καλό και αγαθό. Να ενώσει/ενωθεί με τους τρεις ζωηφόρους αγωγούς που του παρέχουν τα ποθούμενα ουράνια εν σαρκί. 

Κι Ο Λόγος σαρξ εγένετο, για αυτόν τον λόγο. να ενσωματωθούμε και ενωθούμε με Αυτό Το Σώμα, όπως ισχύει και κατορθώνει (εκ φύσεως) κάθε κυτταράκι/υγιές μέλος με το βιολογικό σώμα. Φλέβα – αρτηρία – νεύρο. ( Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία ). 

Βλέπουμε στην τυχαία ‘’μουντζούρα’’ (σημείον) κάτω του επιχρίσματος, τον ανταίο να είναι πολύ κοντά στην μπρίζα ‘’του’’. Κι εμείς όσο σπαταλούμε την ενέργειά μας (πχ των κινητών ή άλλων συσκευών που δουλεύουν με μπαταρίες…) και ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΤΙΖΟΥΜΕ αυτήν, ολοέν θα φθίνει, θα νεκρώνεται θα δυσλειτουργεί και δεν θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ‘’ζωής’’ της/μας.

Νίκης κατά της κρίσης, νίκης κατά του θανάτου, που δεν θα επιτευχθεί, αν δεν (προσ)εγγίσουμε και ‘’κολλήσουμε’’ Στον Αγαθό θέτοντας εις Αυτόν τις ελπίδες … 
…ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου τοῦ ἐξαγγεῖλαί με πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών. (ψαλμ.ογ’) 

Κι όπως η πύλη της μπρίζας έχει το (+) και το (-) και ‘’φορτίζει'' η μπαταρία, έτσι κι εμείς, με εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία (+) και  (-) επί του θυσιαστηρίου και Αγίας Τράπεζας ‘’φορτίζουμε’’ (δια της νόμιμης Θύρας και ισχυόντων μυστηρίων). Κι οι άλλοι, οι ενάντιοι, χωρίς κόπο θα είναι ενωμένοι και τροφοδοτούμενοι από τον αντίδικο υποκινούντα τους για να μας παιδέψουν. Σε μας εναπόκειται δια κόπου να ενωθούμε με την Πηγή. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην κλίση και κλήση που έχει ο Έλληνας (με την κατά Θεόν και ουράνια έννοια κι όχι τοπικιστική ή γαιώδη εθνικιστική).

Πολλοί, θα ζητούσαν να κάνουν μια τομή νάχουν στην ζωή τους (επίγεια) μόνο καλό κι όχι κακό… όσο α-νόητη ή νηπιακή αίτηση και στάση, να έχουμε ΜΟΝΟ προσευχή ΜΟΝΟ πίστη. Κι όμως, όπως η Μάρθα συμπληρώνει την Μαρία παρότι επέλεξε την αγαθή μερίδα, έτσι και η δράση, η νόηση και άλλα κάπως υποτιμημένα σκέλη ισόρροπων (και συμπληρωματικών) ζευγών, χρειάζονται στην ζωή του ανθρώπου. Όχι ως χάιδεμα της αμαρτίας, αλλά του πόνου που είναι πέραν των επιλογών μας. 

Κι η παρούσα συνεχιζόμενη (στην Ελλάδα ιδίως) αλλά και σε όλον τον κόσμο, κρίση είναι πέραν των επιλογών μας. 

Ακούμε από την Ουράνια Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ότι… Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.      

Κι ο άγιος Σάββας έμενε γονατιστός,

με πρόσωπο νεκρικό από τον τρόμο.

Τη δυστυχία μας κλαίμε κι εμείς (΄έτσι κι αλλιώς) … κι οι άγιοι προσεύχονται. Για να πιάσει τόπο όμως και να αρθεί η παίδευση, θα θυμηθούμε το Θεό και τις αμαρτίες μας; θα τις εναποθέσουμε στο πετραχείλι να τις διαγράψει μονοκονδυλιά; 

Κάπου διάβασα … ότι Ὁ Θεός δοκιμάζει τούς ἀσθενεῖς ὅπως τόν πολύαθλο Ἰώβ, ὁ ὁποῖος εἶπε: "εἰ τά ἀγαθά ἐδεξάμεθα ἐκ χειρός Κυρίου, τά κακά οὔχ ὑποίσομεν;"(Ἰώβ Β΄ 10).
Ἕνας ὅσιος μᾶς συμβουλεύει: "Προσευχή ἄρρωστε, προσευχή διότι εἶναι τό κλειδί πού θά ἀνοίξει τόν Παράδεισο".

Νομίζω ὄτι ἡ πιό σωστή ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθένειάς μας εἶναι νά τήν ἐκλάβουμε ὠς εὐλογία, καί ὅπως σέ μεγάλα ὀστρακοειδῆ ὄταν πληγωθοῦν γεννᾶται στήν πληγή τους μαργαριτάρι, ἔτσι ἄς γεννηθεῖ καί σέ μᾶς τώρα πού εἴμεθα ἄρρωστοι ὁ πόθος γιά ψυχική σωτηρία, ὁπότε δέν μένει τίποτε ἄλλο παρά ν' ἀρχίσουμε διπλή θεραπεία, μιά γιά τό σῶμα καί μιά γιά τήν ψυχή. (κατ άμφω) 

Αμήν με αυτές τις πληγές που υποστώμεθα, να καταφέρουμε δι ευχών να παρουσιάσουμε τον εν ημίν μαργαρίτη. Τον κρυμμένο εν οστρακίνοις σκεύεσι… θεοφιλή προετοιμασία και προεργασία για Τον μετά 40νθήμερο νοητό μαργαρίτη, ώστε να ενοικήσει και περιπατήσει μαζί μας ως λαό Του, αρχής γενομένης στην καρδιά για όλον τον κόσμο. Αμήν. 

Καλή και ευλογημένη σαρακοστή…  δι ευχών (σήμερα 16/11) του απ. Και ευαγγελιστού Ματθαίου, που μας γνωρίζει το ευαγγέλιον και άρχεται δια της βίβλου γενέσεως IC XC με το…  γενεαί δεκατέσσερας... (14+14+12) … αφού Ο Κύριος και ο Παράκλητος ενεργούν και είναι μαζί μας έως της συντελείας, αμήν όχι θεωρητικά και θρησκευτικά ΜΟΝΟ, αλλά κυρίως βιωματικά.  

---


**** Τώρα, το πόσο ‘’συμπτωματικά’’ ή μεστά με νόημα είναι ότι ο Ανταίος ήταν μυθικός γίγαντας, γιος του θεού Ποσειδώνα και της Γης και βασιλιάς της Λιβύης, είναι άλλο θέμα, το βέβαιο όμως, ότι ο κάθε ηρακλής, πέραν ‘’μύθου’’ , που διάλεξε τον δύσκολο δρόμο της αρετής και του καλού, καλείται να τον υπερνικήσει…. (κι Ο Θεός, βοηθός. Αποδεδειγμένα μεθεκτός, εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, για σίγουρα αποτελέσματα.). 

Αφού έχουμε δύο (μόνο) επιλογές, ή να γίνουμε ‘’θεοί’’ (κατά φαντασίαν) χωρίς Θεό, πρόταση και δόλωμα και γευθέν παρανόμως καρπό (μήλο) και εξ αυτού έκπτωση σε θάνατο, απόβλητοι του παραδείσου, ή θεοί (χάριτι) ΜΕ Θεό, ΑΝ Ο Ίδιος ο αίρων τας αμαρτίας όλου του κόσμου (ως άλλος μυθολογικός Άτλας) μας παραδώσει ‘’νομίμως’’ το μήλο (των εσπερίδων), ΑΝ κι εμείς βαστάξουμε στις πλάτες μας τον ουρανό και ΑΝ νικήσουμε τον ανταίο… (με προϋποθέσεις που αναλύθηκαν).


Ιδού η Θύρα και η διάκρισις και αποκατάστασις ‘’νομής’’. Μας κλέψαν την φυσική δολίως αλλά ο καλός Θεός θέλει να μας την αναπληρώσει με πνευματική, αιώνια και αναφαίρετη ΑΝ κι εμείς  θελήσουμε και αγωνιστούμε σχετικά… 9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.  (Ιωαν.ι’)