πολιτικά σχόλια, προ (κρισίμων) εκλογών

Τώρα που το σύστημα είναι πανικόβλητο, είναι η ευκαιρία να βάλουμε στη βουλή άτομα, που σε άλλες συνθήκες, δεν θα ήταν καν υποψήφιοι.

Αυτά τα άτομα, μπορούν να δημιουργήσουν ένα πυρήνα ελπίδας, ότι κάτι θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο.
Ψάξτε τα, βρείτε τα, φερθήτε σαν υπεύθυνοι πολίτες και αφήστε τα καραγκιοζιλίκια. (Κωνσταντίνος Πασχάλης)

Επιτρέψτε μου επ’αυτού, δυο σκέψεις. …ρίξτε 5-6 κουταλιές αλάτι, και περιμένετε να αλμυρήσει η λίμνη... ρε το σύστημα θα τους λιανίσει και θα συνεχίσει να ζει και βασιλεύει το τέρας τηι συμβολή των προσχωρησάντων στα καταστροφικά ανθελληνικά και αντίχριστα (υπο)κόμματα... Κρίμα.

ήδη (κατά τη γνώμη μου) εκμεταλλεύεται με ανήθικο τρόπο, το νέο αίμα των ηθικών ανθρώπων... και με την παρουσία τους σε τέτοια σαπίλα, του δίνουν παράταση ζωής, αντί να το αποτελειώσουν... ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ και παίρνοντας και στο λαιμό τους άλλους αγαθούς ψηφοφόρους, οι οποίοι ενώ νομίζουν πως ψηφίζουν πρόσωπα, δυστυχώς ψηφίζουν πολιτικές.

Δίνουν με την παρουσία τους παράταση ζωής, για να αποτελειώσουν το αναληφθέν έργο, το βιλδεβεργικά ορισθέν... 

Κατάφεραν και έβαλαν έναν αντεθνικό μπαμπούλα, να συσπειρώσει τα πατριωτικά πρόβατα σε ένα μανδρί που έχει αποδείξει πόσο αντεθνικό είναι.

Μαΐστορες της τέχνης του πλανάν, μας έχουν δύο επιλογές. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, που υπόσχονται βεβαία συνέχιση πτώσεως και εκπτώσεων. Υπάρχει και το (τάχα) αδιόρατο και αδύναμο (μη μετέχων) επάνω.

Ζητηθέντος όμως αυτού του ‘’εμ-βολίου’’ έχουν ήδη γίνει και γίνονται θαύματα.

Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.

Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ο καημένος σκούπιζε και έλεγε:

«Παναγία μου, τι θα γίνει μ' αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά που προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα - ήταν η Παναγία - πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Του παίρνει την σκούπα από το χέρι και του λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Ύστερα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε η Παναγία.

Από το Ο Θεός θα δώσει τη λύση (γέροντος Παϊσίου).

Κι εμείς, με γνώμονα το συν Αθηνά και χείρα κίνει, με το προσευχή ΚΑΙ δράση, ας εργαστούμε λογικά αιτούμενοι να βάλει ο Θεός το χέρι Του (κι η Παναγία την σκούπα Της) γιατί, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!!!