Αντιμάμαλα
(13 Ιουνίου 2013)
Ρεπορτάζ : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Αγία Παρασκευή καλεί Σύνταγμα... Αγία Παρασκευή καλεί Σύνταγμα, over! Και άρχισε στο κάλεσμα αυτό να τρέχει ο κόσμος σαν ποτάμι, να ανεβαίνει τη λεωφόρο Μεσογείων και να συγκεντρώνεται στο ύψος του Ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου της Αγίας Παρασκευής. Τα έγχρωμα λάβαρα, οι σημαίες, τα αεροπανώ και οι ντουντούκες επιστρατεύτηκαν για άλλη μια φορά. Καθένας με τη σημαία, το σύνθημα, το χρώμα, το κόμμα ή το απόκομμά του.
Μεταξύ μας, δεν ξέρω ποιο συναίσθημα κυριάρχησε μέσα μου όταν ο εκπρόσωπος της τρικολόρε ελληνικής χουντικής δημοκρατίας, με τις συνοπτικές διαδικασίες που προβλέπει η άρτι επινοηθείσα πράξη νομοθετικού περεχομένου, κατήργησε εν μια νυκτί, με τις ευλογίες της γλάστρας του Προεδρικού Μεγάρου, την Κρατική θέλετε να την πείτε, Δημόσια θέλετε να την πείτε, την Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση τέλος πάντων. Και είπε ένας γείτονας και φίλος μου. "Ωραία ρε συ. Θα γλυτώσουμε το χαράτσι που μας βάζουν κάθε μήνα στους λογαριασμούς της ΔΕΗ"!
Μακάρι να μπορούσα να το δω έτσι. Δεν μπορώ όμως. Γιατί η Κρατική Τηλεόραση δεν ανήκει
παρά μόνο στον λαό που την έχει χιλιοπληρώσει, στο όνομα και για την ενημέρωση του οποίου οφείλει να υπάρχει και να λειτουργεί, πέρα από προνομιούχους αρουραίους και ημέτερους. Αυτούς τους ήξερε ο Σαμαράς, ο κάθε Σαμαράς, που μας λέει τώρα ότι έκλεισε τάχα την ΕΡΤ για να την απαλλάξει από τους χαραμοφάηδες. Δεν είχε παρά να τους στείλει στο σπίτι τους. Δεν ήταν ανάγκη να κατεβάσει τους διακόπτες και να κλείσει τις συχνότητες. Να υποτιμάει τόσο πολύ τη νοημοσύνη ενός ολόκληρου λαού ένας βλάκας, που δεν κατάφερε ούτε την αγγλική γλώσσα να μάθει να μιλάει καλά, παρ' όλο που φοίτησε σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, πάει πολύ...
Από το σημείο όμως αυτό, να διώξεις δηλαδή τους χαραμοφάηδες, μέχρι το σημείο να ρίξεις στο σκοτάδι τις συχνότητες της δημόσιας ενημέρωσης, υπάρχει χαώδης απόσταση. Εδώ δεν μλάμε μόνο για απολύσεις ανθρώπων, αλλά και για απόλυση της Δημοκρατίας και της Εθνικής ασφάλειας και αξιοπρέπειας. "Δεν σκοτώνεις το ζώο που είναι άρρωστο. Του δίνεις το κατάλληλο φάρμακο και προσπαθείς να το κάνεις καλά. Κάνουν πάρτυ οι Τούρκοι στα νησιά από χθες που έκλεισαν οι συχνότητες της Κρατικής τηλεόρασης", έλεγε η Γενική Γραμματέας του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας Μαρία Εξαρχουλάκου, και είχε δίκιο...
Καβάλησα λοιπόν το "ανοξείδωτο" και σε λίγη ώρα ενώθηκα με το ανθρώπινο ποτάμι, χωρίς όμως να μπω κάτω από τη σημαία κανενός. Μια ελληνική έψαχνα, αλλά αυτή δεν είναι της μόδας φαίνεται πια. Άσε που μπορεί να σε χαρακτηρίσουν και Χρυσαυγίτη κάποιοι ανεγκέφαλοι που έχουν καταφέρει να ενοχοποιήσουν το εθνικό σύμβολο.
Και με ποιους να συνταχθώ δηλαδή; Με το συντεταγμένο "μισθοφορικό" ΠΑΜΕ ή με τον Καζάκη και το ΕΠΑΜ που δεν ντρέπεται να τα κάνει "πλακάκια" πότε με τον παλαιοκομματικό Παπαθεμελή και πότε με αυτούς που ξεπούλησαν το Κίνημα κατά των διοδίων; Με τους "κολλημένους" ακροαριστερούς ή με τους συνδικαλισταράδες; Όλοι πάντως, λίγο πολύ, για ενότητα μιλούν. Αυτό πουλάει άλλωστε. Στήνουν όμως ένα μαγαζάκι και πιάνουν, καλού κακού, από μια καρέκλα, ελπίζοντας στην επιδότηση. Βρε ουστ! Πιο καλή η μοναξιά. Από σωτήρες χορτάσαμε. Όταν φθάσει ο κόμπος στο χτένι και ο κόσμος ξεχυθεί αποφασισμένος στους δρόμους, εκεί θα είμαστε, ούτως ή άλλως...
Μου έκανε εντύπωση πάντως η απουσία των μονάδων για την "αποκατάσταση" της τάξης, με τα χημικά, τις ασπίδες και τα γκλομπς. Ίσως κάνουν και πάλι αισθητή την παρουσία τους μόλις ο κόσμος κουραστεί και λιγοστέψει. Έχουν ειδικότητα στο να διαλύουν συγκεντρώσεις των διακοσίων ατόμων. Τους καλύπτει άλλωστε πια και ο νόμος που ψήφισαν προσφάτως οι βολευτές μετά από εισήγηση αυτού του ανεκδιήγητου υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Άκου υπουργός προστασίας του πολίτη! Πιο σύντομο ανέκδοτο δεν έχω ξανακούσει.
Αφού ζήτησα από τους εκπροσώπους του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας, που βρήκα μπροστά μου, να μου πουν δυο λόγια μπροστά στην κάμερα, κατευθύνθηκα προς την είσοδο του μεγάρου της ΕΡΤ που επολιορκείτο από κόσμο, κάμερες, δημοσιογράφους και φωτογράφους. Ψιλοαηδίασα, για να πω την αλήθεια. Τι να συζητήσεις και με ποιον; Έφερα στο μυαλό μου τις φορές που ματαίως χτύπησα την πόρτα αυτού του υπερτροφικού κρατικοδίαιτου μπέμπη της κρατικής τηλέορασης, με τους δεκάδες προνομιούχους "συναδέλφους" και τα προκλητικά "μεροκάματα", αναζητώντας ένα τρόπο να εκφράσω τις δημοσιογραφικές ανησυχίες μου για την ελληνική περιφέρεια, και όχι μόνο. Πώς να τρυπώσω όμως σ' αυτή τη σφηκοφωλιά αφού δεν είχα μπάρμπα στην Κορώνη; "Ενδιαφέρουσα η πρότασή σας. Θα σας ειδοποιήσουμε μόλις αποφασίσουμε να υλοποιήσουμε την ιδέα σας", μου έλεγαν. Κι' εγώ περίμενα... πάνω από είκοσι χρόνια περιμένω... και θα περιμένω για πάντα, αφού αυτά που ζητώ για να κάνω αξιοπρεπώς τη δουλειά μου είναι λίγα και χαλάνε την πιάτσα...
Εκεί πάντως που δεν είχα καταφέρει ποτέ να μπω στην ΕΡΤ για να εργαστώ, μπήκα σήμερα, δείχνοντας στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει την προστασία του κτιρίου, την δημοσιογραφική μου ταυτότητα! Μπορεί να μην έκανα ποτέ δημοσιογραφικό μεροκάματο στην Κρατική Τηλεόραση, τράβηξα όμως πλάνα του συγκεντρωμένου κόσμου από τα παράθυρα του δευτέρου ορόφου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου