Η καλή μας Παναγία έχει σύνδρομο το θέλειν και το δύνασθαι. …και τόχει αποδείξει, ότι ΑΝ θελήσει, μπορεί.
Σε μας έγκειται να βρούμε τον τρόπο πώς να κάνουμε την καλή μας Παναγία να θελήσει την σωτηρία μας. Ψυχής τε και σώματος…
Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.
Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ο καημένος σκούπιζε και έλεγε:
«Παναγία μου, τι θα γίνει μ' αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά που προσευχόταν με πόνο στην Παναγία,* βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα - ήταν η Παναγία - πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Του παίρνει την σκούπα από το χέρι και του λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Ύστερα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε η Παναγία*….
